ฮาตาเกะ เคน (พิเศษ ตอนสั้น) : ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น
-กรี๊ดท่านรุ่น 6!!
-รอเดี๋ยวค่ะ!
คาคาชิ: เอ๋?
-ดีใจจังเลย เพิ่งมีโอกาสได้เจอตัวจริงครั้งแรก ฉันเป็นแฟนท่านรุ่น 6 นะคะ
-ไปดื่มกับพวกเราสักแป๊บได้มั้ยคะ?
คาคาชิ: หา เอ่อ ขอโทษทีนะ ฉันต้องรีบกลับบ้าน ภรรยาฉันรอกินข้าวเย็นอยู่น่ะ
-อย่าพูดแบบนั้นสิคะ แค่แป๊บเดียวเองนะคะ
เคน: โย่ว มีธุระอะไรกับพ่อผมเหรอ?
คาคาชิ: เคน
คาคาชิ: เฮ้ย ทำอะไรน่ะเจ้าบ้านี่! มันหนัก…
คาคาชิ: ก็บอกว่าให้เลิกเล่นแบบนี้ไงไม่ใช่เด็กแล้วนะเราน่ะ! โอย หลังฉัน
เคน: ก็อย่างที่เห็นนะครับ พ่อผมน่ะอายุมากแล้ว ให้สาวสวยมาล้อมหน้าล้อมหลังแบบนี้มันไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เกิดหัวใจวายขึ้นมาจะแย่เอา
คาคาชิ: พ่อยังไม่ได้แก่ขนาดนั้นนะเฟ้ย!!
-กรี๊ด! นี่ลูกชายท่านรุ่น 6 เหรอ หล่อจังเลย เคยได้ยินว่าลูกชายรุ่น 6 หล่อ แต่ไม่คิดว่าจะหล่อขนาดนี้เลยค่ะ
-อายุเท่าไหร่แล้วคะ ไปเที่ยวกับพวกพี่สาวได้มั้ย?
-ไปร้องคาราโอเกะด้วยกันนะคะ
เคน: อ..เอ๋?
เคน: ท..โทษทีครับ ผมแค่มารับพ่อผม…
-อ๊าย ทั้งหล่อทั้งหุ่นดี เนื้อแน่นไปหมดดูสิ
เคน: เฮ้ยเดี๋ยวสิ! มาจับอะไรผมครับเนี่ย เจ๊!!
-หันหน้ามาทางนี้บ้างสิคะหนุ่มน้อย
คาคาชิ: ฮ่าฮ่า สมกับเป็นลูกชายฉันจริงๆ (ภูมิใจสุดๆ)
เคน: คาถาแยกเงาพันร่าง
เคน: พวก.. ช่วยฉันที…
ร่างแยก: ใครเขาใช้ร่างแยกทำแบบนี้กันวะ!!
ร่างแยก: เฮ้ย เดี๋ยว! ฉันไม่เอา!
-กรี๊ดร่างแยกเจ๊ก็เอาค่า!!
เคน: พ่อ วิ่งเร็ว!!
