ฮาตาเกะ เคน ตอนพิเศษ 5 : เดทกลุ่ม
เคน: เฮ้อ ก็เพราะแบบนี้แหละฉันถึงไม่ค่อยอยากอยู่หมู่บ้านไง ถูกเรียกใช้งานจุกจิกสารพัดเลย น่าเบื่อชะมัด
มิบุนะ: บ่นทุกวัน แต่ก็ยอมทำแต่โดยดีไม่ใช่รึไง?
เคน: เจ้าพวกสามแสบนั่นป่านนี้ทำงานเสร็จหรือยังไม่รู้ ฉันชักหิวแล้วเนี่ย
มิบุนะ: เดี๋ยวก็คงมาแล้วล่ะ
มิบุนะ: อ๊ะ!
มิบุนะ: กระดาษมันบาดฉัน เลือดออกเลย…
เคน: ระวังหน่อยสิ
เคน: ขอฉันดูหน่อย
เคน: ยังดีทีไม่ลึกมากนะ ฉันมีพลาสเตอร์อยู่เดี๋ยวฉันติดแผลให้
มิบุนะ: เคนคุงน่ะใจดีแบบนี้เสมอเลยนะ…
เคน: เอ๋?
มิบุนะ: เพราะแบบนี้แหละ…
เคน: พูดอะไร ก็เธอเป็นเพื่อนฉันนี่ ฉันก็ต้องเป็นห่วงน่ะสิ
มิบุนะ: ….ทำไมมองฉันแบบนี้ล่ะ?
เคน: เธอน่ะไม่คิดอะไรกับซึคุเนะเลยเหรอ?
มิบุนะ: ก็ฉันบอกไปแล้วนี่ว่าฉันคิดกับเขาแบบเพื่อนน่ะ! เลิกทำตัวเป็นพ่อสื่อได้มั้ย!?
เคน: ข..ขอโทษ ฉันแค่ถามเฉยๆ น่ะ
เคน: แต่เธอก็มีคนมาจีบเยอะนี่นา ไม่สนใจใครมั่งเลยรึไง? อย่าบอกนะว่าเธอน่ะ….
มิบุนะ: อ..เอ๋! ฉ..ฉันน่ะ….
เคน: คิดจะขึ้นคานงั้นเหรอ?
มิบุนะ: เธอน่ะมันน่าหงุดหงิดจริงๆ นะ
ซันโชว: หา ใครจะขึ้นคานนะ? ได้ยินแว่วๆ
มิบุนะ: หนวกหู เจ้าสามแสบนี่!
เคน: ไง พวกนายก็ทำงานเสร็จกันแล้วสินะ?
ไทชิโร่: เคนจัง ฉันมีเรื่องดีๆจะบอกล่ะ นายจำสาวๆ จากหมู่บ้านอื่นที่เราเจอวันก่อนได้มั้ย?
เคน: โอ้ จำได้สิ อย่าบอกนะว่าพวกเธอติดต่อหานายน่ะ? ไม่เบานี่หว่า ไปแอบสนิทกันตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย?
ซึคุเนะ: คือว่าพวกเธออยากนัดบอดกับเราน่ะ นายช่วยไปกับเราได้มั้ยเพื่อน
เคน: อื้ม ได้เลย!
มิบุนะ: พวกนายจะบ้ารึไง ทำไมจะต้องให้เคนคุงไปกับพวกนายด้วย?
มิบุนะ: นัดบอดมันต้องครบคู่ไม่ใช่รึไง พวกนั้นมีกัน 3 คนไม่ใช่เหรอ แล้วจะให้เคนคุงไปด้วยทำไม?
ไทชิโร่: เธอก็รู้ว่าพวกฉันคุยกับสาวไม่เก่งนี่ยัยบ้า แล้วอีกอย่างฝั่งนั้นเขามีเพื่อนของเขามาด้วยอีกคนนึง เพราะพวกเธออยากให้เรา 4 คน ไปด้วยกันน่ะสิ
ไทชิโร่: ฉันรู้ว่าเธออิจฉาที่พวกฉันกำลังจะมีแฟนก่อนใช่มั้ยล่ะ? ต้องขอโทษด้วยจริงๆ นะ มิบุนะจัง~
ซึคุเนะ: เธอน่ะอยู่บนคานทองไปเถอ
มิบุนะ: ฉันจะฆ่าพวกนายทั้งหมดเลย!!
เคน: เฮ้ ขอเวลาฉันแป๊บนึง ฉันมีบางอย่างต้องไปทำน่ะ
ซึคุเนะ: เอ๋ จะไปไหนงั้นเหรอ?
[ห้องเก็บเอกสาร]
เคน: เฮ้ มิราอิจัง ยังทำงานเอกสารพวกนี้ไม่เสร็จอีกเหรอ?
มิราอิ: อ๊ะ รุ่นพี่เคน ว่างแล้วเหรอคะ?
เคน: ฉันเพิ่งทำงานเสร็จเมื่อกี้น่ะ น่าเบื่อเป็นบ้าเลยล่ะ
มิราอิ: เอาแต่บ่นแบบนี้ตลอดเลยนะรุ่นพี่น่ะ
เคน: คือ..ฉันมีบางอย่างจะมาบอกน่ะ…
เคน: ฉันต้องไปเดทกับสาวจากหมู่บ้านข้างๆ นี้กับพวกซึคุเนะน่ะ
มิราอิ: เอ๋?
มิราอิ: เหรอคะก็ดีแล้วนี่นา เผื่อได้เจอสาวที่ถูกใจด้วย ขอให้โชคดีแล้วกันค่ะ
เคน: ฉ..ฉันไปเพราะเพื่อนฉันน่ะ ฉันไม่ได้สนใจใครเลยรู้มั้ย
มิราอิ: มันก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับฉันอยู่แล้วนี่ ไม่เห็นต้องมาบอกฉันเลย
เคน: ฉันแค่ไม่อยากให้เธอมารู้เรื่องนี้ทีหลังแล้วเข้าใจผิดน่ะ อย่างน้อยบอกไว้ก่อนก็น่าจะดีกว่า…
มิราอิ: ก..ก็แล้วทำไมฉันจะต้องเข้าใจผิดด้วยล่ะ?
เคน: ป..เปล่า ช่างมันเถอะ…
ซันโชว: โอ้ สาวๆ มากันแล้วล่ะ
ซึคุเนะ: ว้าว น่ารักทุกคนเลยว่ะ
ชิโอริ: พวกเขาอยู่นั่นไง
อายู: อุ๊ย ดูดีกันทุกคนเลยนะเนี่ย!
นามิ: ฉันบอกเธอแล้วไง
นามิ: สวัสดีค่ะทุกคน นี่คือ อายู เธอเป็นน้องสาวของฉันเองค่ะ
ซันโชว: ยินดีที่ได้รู้จักครับ ผมซันโชว นี่เพื่อนๆของผม ซึคุเนะ ไทชิโร่ และเคน ครับ
สาวๆ: สวัสดีค่ะ
อายู: จูนินของโคโนฮะเนี่ยเท่กันทุกคนเลยนะคะ ทำไมหมู่บ้านเราไม่มีผู้ชายเท่ๆ แบบนี้บ้างเลยนะ
ชิโอริ: นั่นสินะ ฮิฮิ
ซึคุเนะ: ฮ่าฮ่า ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับ
ยูกิเมะ: คุณเคนชอบเค้กเหรอคะ?
เคน: ผมชอบของหวานน่ะครับ
ยูกิเมะ: ยอดเลย ฉันก็เหมือนกันค่ะ ไว้คราวหน้าเราไปหาร้านขนมหวานอร่อยๆ ทานด้วยกันดีมั้ยคะ?
เคน: ผมไม่ค่อยมีเวลาว่างน่ะครับ
ชิโอริ: คุณเคนช่วยแนะนำสถานที่น่าสนใจในโคโนฮะให้หน่อยได้มั้ยคะ ฉันชอบที่นี่มากเลยน่ะค่ะ
ยูกิเมะ: บางทีอาจจะย้ายมาอยู่ที่นี่ก็ได้ ฮิฮิ
เคน: ถ้าเป็นเรื่องนั้นเพื่อนผมรู้ดีมากเลยล่ะ ให้พวกเขาช่วยแนะนำให้น่าจะดีกว่า
ชิโอริ: อ๋อ..งั้นเหรอคะ?
ซึคุเนะ: ไม่ต้องห่วงครับ เดี๋ยววันนี้พวกผมจะพาเที่ยวให้ทั่วโคโนฮะเลยล่ะ!
อายู: ดีจังเลยค่ะ!
นามิ: ถ้างั้นหลังจากนี้เราไปไหนกันต่อดีคะ?
อายู: ฉันอยากลองเล่นเกมเซ็นเตอร์ดูน่ะค่ะ แล้วจากนั้นก็ไปร้องคาราโอเกะกันดีมั้ยคะ?
ซันโชว: แน่นอนครับ! พวกเราจะพาไปทุกที่ที่พวกคุณอยากไปเลยครับ!
ชิโอริ: ดีจังเลย คุณไทชิโร่ชอบร้องเพลงมั้ยคะ?
ไทชิโร่: ผะ ผะ ผม ผมร้องได้ครับ!
เคน: (กระซิบ) ใจเย็นๆ เจ้าพวกบ้า ลดเสียงลงหน่อย แล้วก็อย่าทำท่าตื่นเต้นขนาดนั้น…
ไทชิโร่: (กระซิบ) โทษที! ฉันตกใจน่ะ อยู่ๆ เธอก็ชวนฉันคุย…
สาวๆ: งั้นเดี๋ยวพวกเราขอตัวไปเข้าห้องน้ำกันก่อนนะคะ
ซันโชว: ครับผม!
ไทชิโร่: อ้าก ฉันตื่นเต้นชะมัด ฉันไม่ชินเลยเวลาที่พวกเธอมองมาที่ฉันคนเดียวน่ะ!
ซึคุเนะ: พวกเธอดูเป็นธรรมชาติมากเลย ผิดกับเราลิบลับ
ซันโชว: นายก็ช่วยพวกฉันคุยเหมือนทุกครั้งหน่อยสิฟะ เคน!
เคน: ฉันไม่เกี่ยวเว้ย คนที่อยากหาแฟนน่ะมันพวกนาย ไม่ใช่ฉันสักหน่อย
ซันโชว: อย่าพูดแบบนั้นสิเพื่อน
เคน: เอาล่ะถ้างั้นเดี๋ยวอาจารย์จะช่วยถ่ายทอดความกล้าไปให้พวกเจ้าเอง จงรับไปซะ
ซันโชว: เอามือออกไป!!
ไทชิโร่: พวกฉันกำลังซีเรียสนะเว้ย!!
เคน: เจ้าพวกอ่อนหัด ฟังนะ ปรมจารย์ผู้นี้จะสอน…
ซึคุเนะ: หงุดหงิดว่ะ!
การจะทำให้สาวประทับใจนายต้องจำ 3 ข้อนี้ไว้
1 อย่าทำตัวตื่นเต้นพูดจาตะกุกตะกักไม่เป็นธรรมชาติ มันจะทำให้นายเสียบุคลิก
2 พยายามให้ความสนใจเธอ ถามว่าเธอชอบอะไรหรือไม่ชอบอะไร งานอดิเรกเธอคืออะไร ถ้ารู้ว่าเธอชอบอะไร จะทำให้เรามีหัวข้อคุยกับเธอได้มากขึ้น
เคน: 3 อย่าเพิ่งถามเรื่องส่วนตัวมากเกินไปเพราะอาจทำให้เธออึดอัด นอกซะจากว่าเธออยากจะเล่ามัน ค่อยถามรายละเอียด ให้เธอรู้ว่าเราใส่ใจเธอ
ซันโชว: เข้าใจแล้วท่านอาจารย์!
เคน: แล้วฉันขอเพิ่มข้อ 4 ด้วยแล้วกัน แค่เป็นตัวของตัวเองก็พอไม่ต้องฝืนพยายามอะไรมากนัก พวกนายเจ๋งอยู่แล้ว ฉันมั่นใจว่าพวกเธอจะชอบนายแน่นอน
ซันโชว: ขอบใจ นายนี่มันปลอบใจเก่งชะมัด
เคน: ฉันพูดจริง
พวกนายก็รู้นี่ว่าฉันไม่เคยโกหก
เคน: นายบอกเองนะว่าจะเลี้ยงมื้อเย็นฉัน
ซันโชว: หา! เออ.. รู้แล้วน่า!
อายู: ยอดเลย คุณซันโชวร้องเพลงเพราะมากเลยล่ะ
ซันโชว: แหม ก็ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ คุณอายู ก็ร้องเพราะเหมือนกันนะครับ
ชิโอริ: ต่อไปตาฉันร้องบ้างล่ะนะ
ยูกิเมะ: ฉันอยากฟังคุณเคนร้องเพลงบ้างจังเลยค่ะ ร้องซักเพลงนะคะ
ไทชิโร่: โอ้ เคนน่ะร้องเพลงเพราะมากเลยล่ะครับ!
อายู: จริงเหรอ อยากฟังจังเลย!
เคน: ขอผ่านนะ ผมกินของหวานมากไปเริ่มเจ็บคอแล้วล่ะ
สาวๆ: โธ่ ไม่เอาน่า~
ซึคุเนะ: ถ้าจะพูดแบบนั้นก็หยุดกินซักทีสิ…
สาวๆ: พวกเราขอตัวเข้าห้องน้ำก่อน เดี๋ยวมานะคะ
ซันโชว: ตามสบายเลยครับ
เคน: พวกผู้หญิงนี่เข้าห้องน้ำบ่อยจัง…
ซันโชว: เฮ้ พวกนายคิดว่าคุณอายู ดูเป็นไงมั่ง ฉันชักชอบเธอแฮะ เธอร่าเริงแล้วก็คุยเก่งดี
ซึคุเนะ: ใช่ๆ แล้วคุณนามิ ล่ะ?
เคน: ฉันไปซื้อน้ำเพิ่มนะ พวกนายเอาอะไรมั้ย?
ไทชิโร่: ฉันเอาน้ำอัดลมเหมือนเดิม
ซันโชว: เอาขนมมาเพิ่มเยอะๆ ด้วยนะ
เคน: ฉันมีแค่สองมือนะเว้ย
ยูกิเมะ: แต่ฉันถามคุณซันโชวแล้ว คุณซันโชวก็บอกว่าเขายังโสดนะ
ชิโอริ: แต่ในกลุ่มพวกเรา ดูเขาจะไม่ได้สนใจใครเป็นพิเศษเลยนะ
นามิ: เพื่อนๆ ของเขาก็น่ารักกันดีอยู่หรอก และดูเหมือนคุณซึคุเนะจะสนใจฉันด้วย แต่ฉันชอบคุณเคนมากเลย เขาตรงสเป็คฉันทุกอย่าง คุยสนุก แถมยังใจดีด้วย
ชิโอริ: ใช่ คุณไทชิโร่ก็เหมือนจะสนใจฉันเหมือนกัน แต่ฉันยังไม่อยากเลือกเขาเลย
ชิโอริ: ถึงยังไงฉันก็จะลองจีบเขาดู ถ้าเขาไม่สนใจฉันจริงๆ ฉันค่อยเลือกคนอื่นทีหลังแล้วกัน
ยูกิเมะ: เธอน่ะเลือกคนอื่นไปเถอะ ฉันเลือกเขาไว้ตั้งแต่แรกแล้วนะ!
นามิ: ใครสนกันล่ะ อยู่ที่เขาต่างหาก
อายู: โธ่เอ้ย พวกเธอนี่มันน่ารำคาญจริงๆ
ซันโชว: อ้าวเคน มาแล้วเหรอ ไหนน้ำกับขนมฟะ?
ซึคุเนะ: เอามากระป๋องเดียวรึไง?
เคน: พวก เรากลับกันเหอะ ไปเที่ยวกันเองดีกว่านะ
– เอ๋!?
ซันโชว: อะไรของนาย อยู่ๆ ก็งอแงขึ้นมา…?
เคน: ฉันเบื่อ
– หา…
ซันโชว: โธ่เอ้ย งั้นก็ช่วยไม่ได้
ซึคุเนะ: ถ้างั้นก็ออกไปจ่ายตังค์ แล้วก็ไปส่งพวกเธอที่ห้องพักก่อนแล้วกัน
ซึคุเนะ: แต่บอกไว้ก่อนนะว่าคืนนี้เราจะไม่กลับบ้านกันหรอกนะ
เคน: ได้เลย
– เอ๋?! จะกลับกันแล้วงั้นเหรอคะ? ทำไมล่ะคะ?
– พวกเราออกไปนานเกินไปเหรอ!? ขอโทษนะคะ
– ไม่ใช่ครับ! ไม่ใช่แบบนั้น!
ซึคุเนะ: คือเรามีอย่างอื่นต้องไปทำน่ะครับ!
ไทชิโร่: ต้องขอโทษด้วยจริงๆ นะครับ!
สาวๆ: น่าเสียดายจัง เรากะว่าจะชวนพวกคุณไปเล่นที่ห้องพวกเราหลังจากนี้ด้วยน่ะค่ะ
– ขอบคุณที่มาส่งนะคะ วันนี้สนุกมากเลย
– เอาไว้โอกาสหน้าพวกเราไปเที่ยวด้วยกันอีกนะคะ
– แน่นอนครับ!
ยูกิเมะ: คุณซึคุเนะ ฉันมีบางอย่างอยากถามคุณหน่อยค่ะ
ซึคุเนะ: ว่ามาได้เลยครับ
ยูกิเมะ: คือว่าคุณเคนน่ะ เขายังไม่มีแฟนจริงๆ เหรอคะ?
ซึคุเนะ: อ๋อเขาน่ะ โสดแน่นอนครับ แต่ว่า…
ซึคุเนะ: เขาน่ะเป็นของพวกเราครับ
สาวๆ: เอ๋!!?
เคน: พรืด!!
เคน: ก๊าก ฮ่าฮ่าฮ่า พูดอะไรออกมาวะนั่น พอออกจากปากพวกนายแล้วฉันขนลุกชะมัด!!
ซึคุเนะ: หนวกหู! อย่ามาหัวเราะเยาะกันสิโว้ย!!
ไทชิโร่: เพราะติดนิสัยบ้าๆ จากนายนั่นแหละเจ้าบ้า!!
เคน: ฮ่าฮ่าฮ่า ฉันทำแบบนี้จริงๆ เหรอ น่าขนลุกชะมัด
สาวๆ: (…พวกเขาน่ารักมากเลย)
ซันโชว: พะ พวกผมขอตัวกลับก่อนนะครับ!!
เคน: ฮ่าฮ่าฮ่า
ซึคุเนะ: หยุดหัวเราะสักทีได้มั้ย!?
