ฮาตาเกะ เคน ตอนพิเศษ 1 : เข้าร่วมภารกิจระดับ S

* เนื้อหาช่วงนี้อ้างอิงจากอนิเมะ โบรูโตะ ตอนที่ 106 – 110

* ต้นฉบับคือนิยาย Konoha Shinden: Steam Ninja Scrolls.

เคน: ขออนุญาตครับ!

เคน: อาจารย์นารูโตะ

นารูโตะ: หน้าสิ่วหน้าขวานมีอะไรรึ เคน?

เคน: มีเรื่องด่วนสำคัญมากครับ!

[ฮาตาเกะ เคน (18) อดีตทีม 7 ลูกศิษย์ของนารูโตะ และเป็นลูกชายของโฮคาเงะรุ่น 6]

เคน: อนุญาตให้ผมไปทำภารกิจร่วมกับรุ่น 6 ด้วยอีกคนนึงนะครับ

นารูโตะ: พูดอะไรของนายน่ะ

[อุซึมากิ นารูโตะ โฮคาเงะรุ่น 7]

นารูโตะ: ไม่ได้หรอก ก็ภารกิจนั้นมีมิราอิทำอยู่แล้วนี่

เคน: ก็เพิ่มผมเข้าไปด้วยอีกคนนึงไงอาจารย์ จะได้คุ้มกันรุ่น 6 ได้อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้นน่ะ

นารูโตะ: การจะให้เอานินจาฝีมือดีไปด้วยทั้งสองคนน่ะมันเกิดความจำเป็นนะเฟ้ย

นารูโตะ: นี่ไม่ใช่การไปเที่ยวเล่นนะเจ้าบ้า เป็นภารกิจที่กินเวลาหลายวันเกินไป ฉันให้นายไปด้วยไม่ได้หรอก เอ้านี่ ภารกิจของนายมีเตรียมไว้รออยู่แล้ว

เคน: ล้อเล่นใช่มั้ยเนี่ย อาจารย์นารูโตะ…

ชิกามารุ: เอาน่า นารูโตะ นานๆ ทีหมอนี่จะมีโอกาสได้ทำภารกิจกับพ่อของเขาทั้งทีนะ ภารกิจอันนั้นเอาให้โจนินคนอื่นทำแทนก็ได้น่า

เคน: คุณชิกามารุ…

นารูโตะ: เฮ้อ.. ก็ได้ ก็ได้ แค่ครั้งนี้เท่านั้นนะ

เคน: เย้ ขอบคุณครับ อาจารย์นารูโตะ คุณชิกามารุ ถ้างั้นผมไปนะ!

นารูโตะ: เฮ้ย เดี๋ยว จะไม่ฟังรายละเอียดภารกิจก่อนรึไง

นารูโตะ: เจ้าหมอนี่อย่างกับเด็ก ตรงไปตรงมาดีจริงๆ…

ชิกามารุ: ฮ่าฮ่า คงดีใจที่ได้ไปทำภารกิจกับพ่อของเขาน่ะ

เคน: โย่ว สำเร็จล่ะพ่อ!

คาคาชิ: มาได้สักทีนะ

ไก: ตามมาจนได้สินะ เจ้าเด็กดื้อนี่

คาคาชิ: ดื้อเหมือนใครกันนะเจ้าหมอนี่

[ฮาตาเกะ คาคาชิ โฮคาเงะรุ่น 6 / ไมโตะ ไก เพื่อนรักของคาคาชิ]

เคน: คุณไกก็ไม่ได้มีชื่อในภารกิจเหมือนกันนี่ กล้าว่าผมด้วยเหรอ

ไก: ฉันว่างเฟ้ย ไม่ได้หนีภารกิจอื่นมาเหมือนนายสักหน่อย

เคน: โอยไม่เถียงด้วยหรอก ชวนเปลืองพลังงานแต่เช้าเลย

คาคาชิ: หมอนี่พอรู้ว่าไกไปด้วยก็โวยวายใหญ่ หาว่าพวกเราจะแอบไปเที่ยวกันเอง จะขอตามมาด้วยให้ได้เลยน่ะ

เคน: ไม่เอาา ให้ผมไปทำภารกิจด้วยเหอะนะ อาจารย์นารูโตะชอบเอาแต่ภารกิจจับกุมพวกพี่บึ้กมาให้แต่ผมทำ ผมจะบ้าตายอยู่แล้วเนี่ย ให้ผมไปเที่ยวกับพ่อกับคุณไกด้วยเหอะนะ

คาคาชิ: ก็บอกว่าไม่ได้ไปเที่ยวไง เฮ้ยกางเกงจะหลุด!! เออเข้าใจแล้วๆ ลองไปคุยกับนารูโตะดูเองแล้วกัน

เคน: จะเล่าทำไมเนี่ย พ่อ!

คาคาชิ: เอ้ยหายใจไม่ออก…

ไก: ฮ่าฮ่า นายนี่มันเหมือนเด็กจริงๆ นะ

ไก: มิราอิมาแล้วล่ะ

มิราอิ: เอ๋ รุ่นพี่เคนไปด้วยงั้นเหรอคะ?

[ซารุโทบิ มิราอิ ลูกสาวของคุเรไน ซึ่งเป็นเพื่อนรักของคาคาชิและไก]

เคน: โย่ว มิราอิจัง ไม่ได้เจอกันตั้งนาน คิดถึงฉันมั้ย?

มิราอิ: พูดอะไรคะ เราเจอกันทางกลับบ้านออกจะบ่อย

คาคาชิ: ยังไงก็เถอะมิราอิ ภารกิจครั้งนี้เราต้องทำตัวให้กลมกลืนกับชาวบ้านทั่วไป ไม่ให้คนอื่นรู้ว่าเป็นนินจา เธอควรเปลี่ยนชุดที่ใส่ก่อนนะ

มิราอิ: เอ๋? ต้องขออภัยด้วยค่ะ

มิราอิ: (ตื่นเต้นๆ จะต้องเป็นภารกิจที่อันตรายมากแน่ๆ ถึงต้องใช้นินจาคุ้มกันถึงสองคนแบบนี้)

มิราอิ: อ๊ะ!!

เคน: ใจเย็น ไม่มีอะไรหรอกน่า

มิราอิ: ร..เรื่องนั้น..ฉันรู้อยู่แล้วล่ะค่ะ!

ไก: ฮ่าฮ่า เธอน่ะหูแดงแล้วนะ

เคน: อ๊ะจริงด้วยแฮะ น่ารักจัง

เคน: อ้าว คราวนี้แดงทั้งหน้าเลยแฮะ

ไก: นายนี่มันนึกจะพูดอะไรก็พูดจนติดนิสัยแล้วนะเจ้าบ้า!

เคน: ทุกคนพักกินขนมร้านนี้กัน… ไม่สิ ล่วงหน้ากันไปก่อนเลย ผมขอแวะร้านนี้แป๊บ

คาคาชิ: อย่าแม้แต่จะคิด

ไก: คาคาชิ มาแข่งปาลูกดอกกันเถอะ!

คาคาชิ: ได้เลย

เคน: นั่นไง กะแล้วว่าต้องตั้งใจหนีมาเล่นสนุกกันแค่สองคนจริงๆ ด้วย

มิราอิ: อะไรเนี่ย ทำไมทุกคนถึงได้ชิวกันแบบนี้ล่ะ นี่มันภารกิจระดับ S ไม่ใช่เหรอ?

เคน: โธ่เอ้ย ตาแก่สองคนนี้ฝีมือตกไปเยอะเลยนะเนี่ย

ไก: ว่าไงนะเจ้าบ้า! นี่มันไม่เหมือนคุไนปกตินะเฟ้ย ไม่เชื่อก็ลองดูเซ่!

เคน: ย่อมได้ จับตาดูฝีมือผมให้ดีๆ!

มิราอิ: ก็แค่อยากเล่นด้วยเฉยๆ ไม่ใช่รึไงนั่น รุ่นพี่…

ไก: ก๊ากฮ่าๆๆ ห่วยกว่าฉันซะอีก

เคน: ……

คุไนนี่มันต้องมีกลไกแปลกๆข้างในแน่ๆ ผมต้องผ่าเพื่อตรวจดูข้างในมัน!!

คาคาชิ: อย่าทำลายข้าวของคนอื่นเขาได้มั้ย!!

คาคาชิ: ต้องขอโทษแทนเจ้าลูกชายบ้าของผมด้วยนะครับ

คาคาชิ: ในที่สุดก็มาถึงที่นี่จนได้…

ไก: เป็นที่ที่นายอยากมาตลอดนี่นะ คาคาชิ

คาคาชิ: สถานที่สักการะ

มิราอิ: สถานที่สักการะคืออะไรงั้นเหรอคะ? ท่าทางจะสำคัญมากเลยใช่มั้ยคะ?

เคน: เอ่อ… ก็แค่สถานที่ถ่ายทำภาพยนตร์จากหนังสือเล่มโปรด “อะจึ๋ยสวรรค์รำไร” ของพ่อฉันน่ะ… มิราอิจังอย่าไปสนใจเลย

มิราอิ: อะจึ๋ย สวรรค์รำไร? มันเป็นหนังสือเกี่ยวกับอะไรงั้นเหรอคะ? ฉันก็อยากอ่านบ้างจัง

ไก: ฉ..ฉันยังบอกไม่ได้ มันยังเร็วเกินไปสำหรับเธอน่ะ…

เคน: มิราอิจัง เชื่อฉันเหอะมันไม่ได้น่าสนใจขนาดนั้น ก็แค่เรื่องเกี่ยวกับผู้ชายกับผู้หญิงที่…

มิราอิ: เห?

ไก: หุบปากนะเจ้าบ้า! คาคาชิ ลูกชายนายนี่ไม่รู้จักละเอียดอ่อนกับเด็กผู้หญิงบ้างเลยรึไงฟะ!?

เคน: เฮ้อในที่สุดก็ได้พักสักทีนะ เดินทางตลอดทั้งวันแบบนี้เหนื่อยเป็นบ้าเลย

คาคาชิ: ก็เล่นแว้บไปตรงนั้นที ตรงนี้ที ยังจะมาบ่นอีก

เคน: นี่พ่อ..

คาคาชิ: หืม?

เคน: มิราอิจังน่ะ เธอยังเฝ้าคุ้มกันพ่ออยู่เลย เธอจะไม่สบายเอานะแบบนั้น เมื่อวานก็บอกไปแล้วว่าภารกิจระดับ S น่ะมันไม่ได้มีจริงๆ ยังจะมาเฝ้าอยู่อีก ดื้อเป็นบ้าเลย

คาคาชิ: อืม ก็นะ… เธอเป็นพวกจริงจังกับภารกิจน่ะ ไม่เหมือนลูกนี่

ไก: ฉันว่ามิราอิคงจะไม่ไว้ใจนายน่ะสิ ฮ่าฮ่า

เคน: โธ่คุณไก ก็บอกแล้วไงว่าวันนี้ผมจะไม่หนีเที่ยวน่ะ

มิราอิ: เอ๋! รุ่นพี่เคน!?

ทำไมเขาถึงมายืนตรงนี้ล่ะ คงไม่ใช่ว่ารู้ตัวแล้วหรอกนะ?

คาคาชิ: เฮ้ย ไก!!

ตาบ้านี่ รู้ตัวแล้วจริงๆ ด้วย…แถมยังแกล้งฉันอีกแล้ว…

เคน: อ้าวไปไหนซะแล้วล่ะ ยังไม่ทันถอดท่อนล่างเลยนะ

ไก: หยุดเลยนะเฟ้ย!!

คาคาชิ: เคน ทำไมถึงไปแกล้งน้องแบบนั้นล่ะ เจ้าหมอนี่…

เคน: ก็มันน่าแกล้งนี่นา ใครใช้ให้เธอมาแอบส่องดูผู้ชายแบบนี้กัน

มิราอิ: รุ่นพี่เคน! เมื่อกี้นี้แกล้งฉันใช่มั้ยคะ

เคน: โอ้ว เธออาบน้ำแล้วเหรอ จำได้ว่าเมื่อวานเธอไม่ได้อาบน้ำทั้งวัน เพราะมัวแต่มาเฝ้าพ่อฉัน จนห้องอาบน้ำปิดไปก่อนนี่นะ ฮ่าฮ่า

มิราอิ: ฮึ่ม!!

เคน: จึ๋ย!!

มิราอิ: (ปฏิกิริยาตอบรับไวจริงๆ ตาบ้านี่!)

เคน: คิดจะใช้คาถาลวงตาจัดการฉันงั้นเหรอ.. ลองพยายามดูสิ ยัยเด็กน้อย

มิราอิ: เอามือออกไปสิคะ!

เคน: ไม่มีทางอะ

เคน: โอเค ก็ได้~

เอ้า ทีนี้ลองใช้คาถาลวงตาให้ดูหน่อยสิ

เอ๋ ป ปล่อยฉันนะคะ รุ่นพี่เคน!!

เคน: ไงล่ะ ถึงจะมองตาเธอ แต่ถ้าเธอประสานอินไม่ได้ ก็ใช้คาถาลวงตาไม่ได้อยู่ดีใช่มั้ยล่ะ เธอน่าจะลองอย่างอื่นดูนะ

มิราอิ: อ๊ะ!!

มิราอิ: ใกล้เกินไปแล้วนะคะ!!

เคน: มิ.. มิราอิจัง เล่นแรงเกินไปแล้วนะ…. ยัยบ้า…

ไก: ก๊ากฮ่าฮ่าฮ่า!!

เคน: หยุดหัวเราะเยาะผมสักทีได้มั้ยเนี่ยคุณไก เสียมารยาทที่สุด!! ไม่เข้าใจหัวอกลูกผู้ชายด้วยกันบ้างเลยรึไง!? เดี๋ยวนะ… พ่อก็ด้วยเรอะ!?

ไก: โทษที๊~ ฮ่าฮ่าฮ่า

เคน: ทำไมพ่อกับคุณไกถึงต้องออกมาเห็นพอดีด้วยนะ น่าขายหน้าเป็นบ้าเลย

ไก: พูดเป็นเล่นน่า ช็อตนี้ถ้าฉันพลาดไปนะเสียดายแย่เลย ฮ่าฮ่า อยู่กับนายเนี่ยไม่มีเรื่องให้เบื่อเลยจริงๆ

เคน: โธ่ ผมก็แค่จะสอนให้เธอระวังเวลาใช้คาถาลวงตาแค่นั้นเอง ทำไมถึงมาทำแบบนี้กับพี่ชายที่น่ารักแบบผมกัน?

ไก: ก็สมควรแล้วล่ะเจ้าบ้า ทำไมถึงชอบหาเรื่องแกล้งมิราอิแบบนั้นกันนะนายนี่?

เคน: หืม.. ทำไมล่ะครับ ก็เธอน่ารักนี่นา น่าแกล้งดีออก

ไก: เฮ้ยๆ ไอ้นิสัยชอบพูดออกมาตรงๆ ของนายเนี่ย จะทำให้คนอื่นเข้าใจผิดได้นะเฟ้ย

คาคาชิ: ลูกคิดจะจีบเธอรึไง?

เคน: ไม่มีทางหรอกพ่อ ใครจะไปจีบเธอกัน เธอไม่มีความเป็นผู้หญิงสักนิด

ไก: ไงมิราอิ ไปไหนมาน่ะ?

มิราอิ: ฉันไปซื้อขนมมาให้น่ะค่ะ

เคน: นี่.. พ่อว่าเธอได้ยินอะไรมั่ง?

คาคาชิ: น่าจะทั้งหมดนะ… โดยเฉพาะประโยคสุดท้ายนั่นน่ะ

มิราอิ: ฉ..ฉันซื้อซาลาเปามาเผื่อรุ่นพี่ด้วยนะคะ

เคน: ชัดเลย! เธอใส่ยาถ่ายไว้ข้างในแหง เธอคิดจะฆ่าผมอะ!

มิราอิ: (รุ่นพี่เขาบอกว่าฉันน่ารักงั้นเหรอ…)

ไก: เลิกกวนประสาทสักทีได้มั้ยนายเนี่ย…

หืม?

เคน: มิราอิจัง ทำไมยังไม่นอนอีกล่ะนั่น?

มิราอิ: รุ่นพี่เคน

เคน: หรือว่าเธอยังช็อคเรื่องที่พ่อฉันบอกว่าภารกิจไม่มีอยู่จริงอยู่งั้นเหรอ? อย่าคิดมากเลยน่า ก็แค่ข้ออ้างหนีเที่ยวของตาแก่สองคนแค่นั้นแหละ เธอก็พักผ่อนมั่งเถอะนะ

มิราอิ: แล้วนี่รุ่นพี่คิดจะหนีเที่ยว เพราะภารกิจไม่ได้มีจริงอยู่ใช่มั้ยคะ?

เคน: พ..พูดเรื่องอะไรงั้นเหรอ?

เคน: แล้วเธอล่ะ นอนไม่หลับรึไง?

มิราอิ: แค่คิดอะไรเรื่อยเปื่อยน่ะค่ะ แต่ไม่ใช่เรื่องภารกิจหรอก เห็นรุ่นพี่สนิทกับพ่อแบบนี้แล้วฉันรู้สึกอิจฉาจังเลยค่ะ

เคน: ฉันกับพ่อน่ะเหรอ ฮ่าฮ่า เรื่องปกติน่ะ

มิราอิ: ถ้าพ่อของฉันท่านยังอยู่ ฉันจะสนิทกับท่านแบบนี้เหมือนกันหรือเปล่านะ?

คุณอาซึมะเหรอ? จริงด้วยสินะ

เคน: แน่นอนสิ ทำไมจะไม่ล่ะ ฉันว่าเธอต้องสนิทกับพ่อเธอเหมือนอย่างฉันนี่ล่ะ

นั่นสินะคะ ฉันอยากให้พ่อของฉันอยู่ข้างๆ แบบนี้บ้างจังเลย

เคน: เอางี้สิ มิราอิจังก็คิดซะว่าพ่อของฉันเป็นพ่อของเธอด้วยอีกคนเป็นไง? ฉันจะได้กลายเป็นพี่ชายของเธอด้วย ดีมั้ย?

เคน: ฉันน่ะอยากมีน้องสาวมากเลยนะ ถ้าเป็นมิราอิจังล่ะก็โอเคเลยล่ะ

มิราอิ: จริงเหรอคะ?

เคน: แน่นอนสิ!

เคน: ถ้าเช่นนั้นล่ะก็ ฝากดูแลพ่อแทนพี่ชายคนนี้ทีนะ พอดีมีที่ที่น่าสนใจอยากแว้บไปดูสักหน่อยน่ะ อ้อแล้วก็เดินทางกันไปก่อนเลยไม่ต้องรอ เดี๋ยวไปเจอกันข้างหน้าโอเคนะ